تاثیر فاصله آزاد انتهایی مهاربند در شکل پذیری قاب های فولادی دارای مهاربندهای همگرا

نیاز به شکل­پذیری در قاب­های دارای مهاربندهای همگرا، باعث شده است محققین مطالعات گسترده­ای را در زمینه عوامل موثر بر شکل­پذیری این نوع سازه­ها انجام دهند. فاصله آزاد انتهایی مهاربند یکی از عوامل موثر در این موضوع است که در آیین­نامه­های لرزه­ای برای تأمین رفتار شکل­پذیر در نظر گرفته شده است. در تحقیق حاضر اثر فاصله آزاد انتهایی در رفتار لرزه­ای این نوع سازه­ها بررسی شده است. برای این منظور نمونه­هایی با دو نوع ورق اتصال مستطیلی و باریک شده در نظر گرفته و تحت بارگذاری چرخه­ای تحلیل شده­اند. بمنظور داشتن معیاری برای تعیین حد نهایی باربری این گونه قاب­ها، از مفهوم کرنش معادل پلاستیک برای پیش­بینی شکست در نواحی بحرانی استفاده شده است. نواحی بحرانی در این نوع سازه­ها میانه مهاربند و گوشه ورق اتصال است. با پیش­بینی شکست در این نواحی ظرفیت نهایی شکل­پذیری نمونه­ها مشخص و با هم مقایسه شده است. نتایج نشان می­دهند در حالی که در ورق­های اتصال باریک شده رعایت فاصله آزاد 2tp (پیشنهاد آیین­نامه­ها) بهینه ترین حالت برای دستیابی به رفتار شکل- پذیر در این نوع سازه­ها است، در ورق­های اتصال مستطیلی امکان کاهش این فاصله و در نتیجه دستیابی به ورق اتصال کوچکتر در عین حفظ رفتار شکل­پذیر وجود دارد.